50 jaar in een Kattenrug

[Ben]

Herman rijdt al vijftig jaar dezelfde auto: ‘Hoeveel kilometers? Geen idee, hij springt steeds weer op nul’
Eenmaal wat goeds gevonden, niet meer veranderen. Herman Göritzlehner (73) uit Hengelo kocht op z’n 23ste zijn allereerste auto: een Volvo PV544, door zijn vorm ook wel Kattenrug genoemd. Vijftig jaar later rijdt hij er nog in, van hot naar her. ,,Je wil veilig van A naar B. En dat is precies wat deze auto doet. Hij liet me nooit in de steek.”

Goritziekner.jpg

De lak van de rode Volvo glimt in het zonlicht, want de wagen is pas gewassen. Een knappe Volvo. Technisch is de PV544 in een perfecte staat. Starten, lopen, rijden. Om te zien is de wagen ook puntgaaf. Maar kenners zien altijd wel wat. Het maakt de Hengeloër niet uit.

Een spikkeltje roest
„De deurklink aan de bestuurderskant ‘hangt’ een beetje”, zegt de Hengeloër. „Fanaten wijzen daar dan meteen op, maar dat doet me niets.” Op de chromen voorbumper zitten ook wat spikkeltjes roest. „Mag het bij een auto uit januari 1965? Dat hoort er op zo’n leeftijd gewoon bij, want waar gaat het om bij een auto? Je wil veilig van A naar B. En dat is precies wat deze auto doet. Hij liet me nooit in de steek.”

Hij kocht de ‘Kattenrug’ toen hij student autotechniek was, omdat hij naar de school in Apeldoorn best veel kilometers moest afleggen. Dan was een eigen wagen wel zo handig. Een dikke portemonnee had de toen 23-jarige Göritzlehner niet, dus de vierwieler mocht niet te veel kosten. Maar hij kon zelf sleutelen, dus hoefde de auto geen jonkie te zijn.

Een soort luxe kever
„Die Volvo, ik vond zo’n ding mooi. Volvo viel altijd op door vierkante auto’s, maar deze PV544 is ‘rond’. Het was een soort luxe Volkswagen Kever. En voor die tijd superveilig.”

Toen de Hengeloër de Kattenrug kocht had de wagen al dik 300.000 kilometer gereden. „Ik nam hem over van een Oldenzaals bedrijf dat er zelfs mee heen en weer had gereden naar Moskou.” Hoeveel er nu op de teller staat? Hij lacht, haalt zijn schouders op en zegt dan: „Ik durf het niet te zeggen, geen idee dus. Als je bij de 100.000 kilometer bent springt de teller weer gewoon op 0.”

Hij knipte ‘pensioen’ uit z’n woordenboek
Herman Göritzlehner is de gepensioneerde oprichter en eigenaar van het garagebedrijf Görtizlehner in Hengelo. De firma bestaat nu ruim veertig jaar. Hij begon er als dealer van vrachtwagens van het merk MAN. Inmiddels is het een allroundbedrijf in trucks en personenauto’s: occasions en nieuw. Er werken ruim vijftig mensen. Sommigen zijn er al vanaf het eerste uur.

Bron: AD 10-10-2024

[Urbexpeditie]

Fantastisch. Daar doe je het voor.

[V480-S60]

Mooi verhaal. Leuk om te lezen. Een oud student van een oom van mij blijkt ook nog.

[kawazxr]

Lekker om te lezen dit en mooi dat hij er lekker mee blijft rijden en er nog zo goed uitziet.

[lint]

Mooi verhaal om te lezen.

[Progressus]

Een man van waardes.
Een witte raaf.
Of, zoals de Engelsen zeggen : 'never change a winning team '.
Mooie historie, man en paard . .

[WillyWortel2]

Pracht leven te midden van autotechniek.
Zijn idee over wat hij van een auto verwacht kan ik me goed in vinden.
Deze man heeft 50 jaar geleden een goede keus gemaakt en blijft daar bij.

Het contrast met de eigenaar van een nieuwe EX90 is extreem groot.
Jammer dat Volvo, meestal noodgedwongen, mee gaat met nieuwe ontwikkelingen.

[V480-S60]

Die laatste zin is een contradictie van jewelste.
Volvo heeft zoveel "uitvindingen" gedaan dat die nu in bijna alle andere merken gebruikt worden.

Daarnaast is een PV544 een heel mooie auto maar zou nu in deze tijd niet meer verkocht kunnen worden. Als Volvo dus niet "met de tijd mee" was gegaan had Volvo gewoonweg niet meer bestaan. Dat kun je "noodgedwongen" noemen maar zo werkt het wel.
Dat de "modernisering" en "computerisering" bij veel merken, echt niet alleen Volvo", doorslaat is een ander verhaal.

Neemt niet weg dat deze PV544 nog altijd een lust is om naar te kijken. En ik kan me de eigenaar ook heel goed indenken.