Znef schreef: Mijn methode is alles progressief opbouwen. Bijvoorbeeld: bochtje alsmaar sneller nemen om de limiet te kennen, maar ik ga er NOOIT over. Waarom wil ik de limiet van de wagen kennen? Om te weten dat ik daar dus NIET over mag gaan. Om te weten wat de wagen NIET kan.
Mag je mij iets uit gaan leggen. Om te weten wat de wagen niet kan, en dus waar de limiet ligt, zal je die limiet wel op moeten gaan zoeken. En volgens mij vind je de limiet pas als je er overheen gaat. Tot die tijd ben je alleen de limiet van jezelf aan het opzoeken (en misschien wel verleggen).
Je noemt als voorbeeld het steeds sneller nemen van een bochtje. Het enige dat je in feite doet is de limiet van die bocht op dat moment proberen te benaderen. Want: de volgende keer dat je er doorheen gaat is het misschien wat vochtiger (of juist droger), zijn je banden warmer (of kouder), hebben je banden meer of minder profiel, is de buitentemperatuur (en daarmee temperatuur van asfalt) anders, volle pf juist lege tank, kofferbak vol of niet, passagiers of niet... om maar wat factoren te noemen. Iedere andere bocht ligt anders, ander asfalt (ouder of jonger) andere aanrijroute, andere hellingshoek etc. etc.
Dus 'de limiet' is een wat vaag begrip. Als je een limiet wilt gaan zoeken, definieer dan goed de omstandigheden, de locatie en dergelijke en probeer de omgevingsfactoren in ieder geval enigszins constant te houden.
Ga een dagje het circuit op, dan kom je een beetje te weten waar je eigen limiet ligt, over de limiet van de auto leer je vrij weinig (circuit-asfalt is weer heel anders dan snelwegasfalt)