Volvo-Forum.nl

Na het verlies van onze laatste hond zouden we geen hond meer nemen.
een aantal jaren verder toch weer plaats gegeven aan een herplaatser en inmiddels 2 jaar verder totaal nog geen spijt.
Het is zelfs een van de beste beslissingen die ik heb genomen de laatste jaren.

Als je toch eenmaal een hond hebt gehad kan je neit meer zonder. Ik kan me in ieder geen leven meer voorstellen zonder hond.
Ook al doet het eind zo pijn.

Idem hier.
Mijn ouders hebben na de vorige hond ook geroepen dat ze er niet meer aan gingen beginnen....3,5 jaar terug hadden wij onze eerste (naja voor de vrouw eerste) hond opgehaald en nog geen halfjaar later hadden mijn ouders er ook weer een in huis.

Ja hier ook weer een hond, 2 zelfs. Die van de vriendin is er nog, teef van 7 jaar (de hond dus).
En schoonvader kreeg 2,5 jaar terug een nestje met 14 Mechelaartjes. Teefje gehouden, en een reu is na een half jaar terug gekomen omdat die mensen uit elkaar gingen. Afwisselend zijn de hond van mijn vriendin en die reu bij haar of bij mij.
Die oude is geen probleem, maar die jonge reu geeft dubbele gevoelens zo kort na overlijden van Bojo. Ik wou geen puppy zo lang Bojo er nog was, en toen kwam door omstandigheden deze toch bij ons. Maar dat heeft tijd nodig.
Die hond heet ook gewoon Bo, je verzint het niet...

Wij hebben sinds februari een hond in huis. Nooit een hond gehad wel katten. Het blijkt dat een hond geen kat is. Intussen is Hugo een puberende hond en laat ons steeds zien wat hij nu weer heeft geleerd. Helaas zijn dat niet die dingen die hij op de puppy-, en gevorderde cursus leert.
Bij toeval is het een Nova Scotia Duck Tolling Retreiver geworden. Lekker energiek, gevoelig en heel eigenwijs.
De Sportage die wij eerst reden was groot genoeg voor Hugo maar tijdens de vakanties bleek dat 1.6-je gewoon te zwak om over de cols te gaan met een caravan aan de haak. Nu zal dat met die T8 wat soepeler verlopen.
In de achterbak ligt een rubberen mat om Hugo in welke staat dan ook te kunnen vervoeren. Want ja, Duck in de naam, hij kan zwemmen.

Water, Luna is er dol op, ze is na het wandelen dan ook altijd kletsnat.
Nu heb ik in de auto handdoeken voor haar liggen, dus een echt probleem is het niet.
_WKL0190 by walter kleeven, on Flickr
slowwwwww by walter kleeven, on Flickr

Onze Mechelse dame is bijna 11 en gaat nog graag mee. Woorden als zwemmen en wandelen kent ze heel goed. En als ik de klep van de auto vergeet dicht te doen heb ik haar er nog niet uit

Onze Buddy was mijn 'verkoop verhaal' aan vrouwlief om de XC60 aan te schaffen. Geen zandpoten meer op de achterbank, alle ruimte achterin. Buddy bedankt jongûh!!
Zonder deze viervoeter te kort te doen (met z'n pootjes) heb ik vroeger altijd bij de lokale PHV Duitse, Mechelse herders getraind. We hadden er zelf ook drie. Wellicht ooit als vriend van deze 6 jarige 'teckel-achtige'. Is (nog) niet te combineren met werk, vaak van huis zijn etc. Deze rakker is dan een stuk makkelijker in de omgang en mag regelmatig bij onze dochter logeren. Heerlijk beestje

Best nog wat Mechelaars hier zo te lezen.

Sport schreef: ↑11.11.2023 - 07:40 slowwwwww by walter kleeven, on Flickr

2e is een slowmotion video, maar die werkt niet?

Ja dat werkt, en mooi beelden zo. Had ik altijd nog eens willen doen met Bojo, in slowmotion op het strand net met de pootjes in het water langs de waterrand in alle rust.

Vandaag een kaars aangestoken bij mijn vriend, blijft toch zijn verjaardag.

En zo hoort t ook. Je bent pas dood als er niet meer aan je gedacht wordt.

Maar toch....ken ik maar weinig baasjes die zo trouw zijn

Een echte hondenliefhebber, hulde.

Luna dinsdag 16 januari 2024 herperduin 051-NEF_DxO_DeepPRIMEXD by walter kleeven, on Flickr

Vorige week de hond van schoonvader laten inslapen vorige week. Hij heeft vader, moeder en dochter, ik heb zoon, en we hebben nog een mechelaar die geen familie is. 5 honden, nu nog 4.
Ging ineens heel slecht, kanker gevonden, niet meer te redden, zat overal al. Dierenarts zou langs komen om thuis in te slapen, maar ging te slecht dus we moesten toch daar heen met de hond. Op die koude steriele vloer op een kleedje, 2 prikjes en klaar. Op een karretje naar de achterdeur gerold, in de auto en naar huis. Gat achterin de tuin, Anouk er in, zand er over. 4 honden er bij om afscheid te nemen. Trieste bedoeling, heeft me veel tranan van liefde gekost, en nog.
Moeder op de bank, zoon zit er naast.
Meisje werd maar 7 jaar, maar ze is nu vrij. Het is beter zo.

Verdrietig en veel te vroeg. Sterkte voor jullie allen.

Ai, dat is begrijpelijk en tevens verdrietig nieuws. Sterkte!

Oei dat is inderdaad heel triest zeg, veel sterkte.

Sterkte Jeroen.