Volvo-Forum.nl

Tja, bij mij geldt ook wel dat ik het met de papleten ingegoten heb gekregen. Mijn vader, als JAH actief hier op het forum, reed eerst in Opel Kadettjes maar is in mijn jeugd overgestapt naar Volvo. Zo kwamen er een 240, 460, S80, nog een S80 en zijn huidige V70.

Na vroeger een Kadett te hebben gehad en me jarenlang (uit financiële overweging) per fiets, brommer en openbaar vervoer te hebben verplaatst kocht ik een Opel Astra. Ik wist altijd al dat ik graag Volvo wilde rijden, alleen in de financiën ontbrak het.

Een kleine twee jaar terug begaf de Astra het en kon ik bij een als goed bekend staand garagebedrijf in de buurt een Volvo 440 op LPG kopen, dus die keuze was snel gemaakt. Wat een heerlijke auto om in te rijden was dat. Jammer dat er zoveel aan kapot ging, om de haverklap stond mijn geliefde 440 weer bij die garage, die weer verlatend met een torenhoge rekening.

Deze zomer kon ik dankzij een financiële meevaller een nieuwere auto kopen, het werd mijn huidige S60 uit 2003. Wat een heerlijke auto! Alles wat ik hiervoor gereden heb werd in een keer weggevaagd. Ik moet zeggen dat het zo'n beetje de lekkerste auto is waar ik tot nog toe in gereden heb. Tot ongeveer een maand geleden. Toen mocht ik kortstondig plaatsnemen achter het stuur van een Maserati Quattroporte. We dromen nog even verder.....

Gister een ritje gehad van 500 km. Veel files, maar ook hele stukken waar ik lekker kon doorrijden (140+). Lang over gedaan, maar ik vond het zonder gekheid jammer dat we er waren. Er rijdt echt niets lekkerder dan een Volvo. Mijn V40 is geweldig en de V70's waar ik soms in rijdt zijn zo mogelijk nog lekkerder!
Voor mij nooit iets anders dan VOLVO!!

De Nachtkoerier schreef:
Deze zomer kon ik dankzij een financiële meevaller een nieuwere auto kopen, het werd mijn huidige S60 uit 2003. Wat een heerlijke auto! Alles wat ik hiervoor gereden heb werd in een keer weggevaagd. Ik moet zeggen dat het zo'n beetje de lekkerste auto is waar ik tot nog toe in gereden heb. Tot ongeveer een maand geleden. Toen mocht ik kortstondig plaatsnemen achter het stuur van een Maserati Quattroporte. We dromen nog even verder.....

Mijn lievelings auto!!!!
Vertel eens, heb je alleen achter het stuur plaats genomen, of heb je er óók in gereden?

josas schreef:Mijn lievelings auto!!!!
Vertel eens, heb je alleen achter het stuur plaats genomen, of heb je er óók in gereden?

Ja een heel klein stukje van een paar honderd meter op een industrieterrein. Max. snelheid ongeveer 60 km/u, met de tenen gereden.......

Tijdens mijn jaren als automonteur zeer veel aan Volvo gesleuteld en ook een paar gehad te hebben 2 en 7 serie, zakelijk toen V40 (vreselijke k*tauto, continue in werkplaats wel een superdealer) dit kreng in de garantieperiode nog ingeruild voor een S60-D5. Fantastische auto, super mee gereden, beul van een motor erin, helemaal top. Oude liefde roest niet dus prive na lang zoeken een 850 terug gekocht waar ik heel veel plezier van heb.

Een neef van met heeft een keer een aardige aanrijding gehad bij me in de straat:
Resultaat: kapotte voorruit van z'n vriendin, die d'r gordel niet aan had, spatscherm gedeukt en spoorstang lichtjes krom. De Afa Romeo waar hij tegen was gereden was total loss: het motorblok lag 20cm verder naar binnen, voorkant zat compleet in elkaar.
Toen had ik zoiets van: "Ik moet ook een Volvo, dan zit ik tenminste veilig".
Zodoende een 360 gekocht welke ik opgevouwen heb op een lantaarnpaal. De volgende 360 heb ik weggedaan vanwege dat deze rot was. 1 chassisbalk was compleet verdwenen onderhand. Toen een 343 gekocht--> geen wegenbelasting en goedkope verzekering. Daarna 2 460's turbo gekocht. Allebei met aardig wat mankementen: dus heb ik er 1 goede van gemaakt. Het sleutelen aan die auto's is echt een hel. Ik heb dus besloten om de 343 te houden. Omdat deze nogal aardig benzine verbruikte heb ik er een 1700 turbo in gehangen van de sloop 460. Voor mijn op dit moment DE ideale wagen .

Omdat het merk wat uitstraald en het een van de weinige auto's zijn die zonder veel onderhoud na 25 jaar nog steeds op de weg staan samen met wat Mercedes modellen. De veiligheid speelt natuurlijk ook een rol. Iedere keer als ik in de 240 stap en de sleutel omdraai komt er een grijns op mn gezicht. Die wagen is met liefde ontwikkeld. Niet zoals de huidige auto's die van elkaar alle onderdelen lenen om zo goedkoop mogelijk een auto in elkaar te zetten. Ik zie geen verschil meer tussen Renault, Peugeot en Citroen.

Die 240 blijft erin tot die het begeeft of de carrosserie van ellende uit elkaar valt.

Waarom volvo ??? omdat er een beer van een motor in zit , en ik graag in een grote en veilige auto rij .

Audi te duur , bmw niet mijn type is door een bepaald pubiek wat er in rijdt
Gewoon volvo heerlijke auto...........

Omdat toen ik er voor het eerst kennis mee maakte 4 jaar geleden ik direct viel voor het ongelooflijke zitcomfort en als eerste keer een diesel te gaan rijden meteen verkocht was toen ik de D5 de sporen gaf!
Daarnaast natuurlijk een lekker conservatief model (S60) met een heel eigen designstijl. Zeker met al die nieuwe Volvo's zijn alleen de S60 en XC90 nog "echte" Volvo's.

mightyspawn schreef:Ik zie geen verschil meer tussen Renault, Peugeot en Citroen.

Tijd voor een brilletje?

Mijn moeder was begonnen met volvo in 2004, toen heeft ze d'r V70 gekocht, na 25 jaar ford te hebben gereden. De service van ford was zo ver gezakt, dat ze een ander merk ging kopen. Ik heb toen nog 3 jaar ford door gereden tot ik vorig jaar mijn Mustang omgeruild had voor een audi A6 waarvan ik binnen 2 weken de turbo had opgeblazen, deze dus ook weg.
Bij de dealer een mooie V50 zien staan en hier voor gegaan, heb in 10 maanden 60000 km gereden met deze V50.
Even op zondagmiddag kijken bij de dealer en de deur uitgegaan met een V70 van 2006. Voor mij nooit meer een ander merk.

Volvo Forever!

Ik weet niet beter..
Mijn gehele familie rijdt volvo ( op 1 na ) ( Nieuwe Fiat 500 )

Ik ben er mee opgegroeit...

Vroeger mee gekeken hoe mijn vader een totall losse 245 turbo heeft opgebouwd.

Ik rij Volvo omdat het me een in deze onrustige maatschappij met stressy toestanden toch de rust geeft.
Ieder jaar 65.000 km rijden mag wel een auto zijn waar je je goed in voelt.
Die een stukje jezelf is geworden.
Tot daar het "gevoelige".

Technisch kan ik zeggen dat de stoelen voortreffelijk zijn en ik er gemakkelijk in zou kunnen blijven zitten.
Verder valt de 2.4D inzake verbruik reuze mee en is de algemene kwaliteit echt robuust. Voelt gewoon stevig en degelijk aan.

Een Volvo is voor mij steeds iets speciaals geweest.
Niet zover van mijn woonplaats is Volvo Cars Gent dus rijden er wel wat Volvo's rond :crazyeyes:
Een 14 jaar geleden kocht ik m'n eerste Volvo...een 850. Daarna volgde snel een tweede (ook een 850). Toen ik in 2001 les mocht geven in Volvo Cars groeide mijn belangstelling nog meer.
Regelmatig kon ik eens (in het kader van de opleiding) de montageband zien en volgde ik de nieuwe ontwikkelingen op de voet (oa Biogas enz...).
Na een jaar of vier "overgelopen" te hebben naar Saab, ben ik blij opnieuw in een Volvo te rijden.
Iets minder sportief dan Saab misschien maar wel comfortabeler...

We hadden een kleintje gekregen en toen liep mijn man tegen de V40 aan.
vanwege de veiligheid en de prachtige uitvoering voor deze Volvo gekozen.

Omdat ik de C30 een mooie auto vind met uitstraling. En dat hij daarbij de luxe en het comfort heeft die ik bij Audi A3 en BMW 1 niet kan krijgen.

het merk mijn merk, er zijn nog meer mooie en goede auto`s maar dit is mijn auto en zeker de s60 is een auto die veel mensen mooi vinden maar niet zullen kopen dus nog een beetje apart ook!

M'n opa had een garage zonder merk. Daar kwam vanalles langs. En hijzelf reed ook met vanalles. In de jaren '70 had hij twee Amazones, die hij doorverkocht aan m'n vader. Ik was toen te klein, maar herinner me vooral dat het een van de weinige wagens waren die me aantrokken.

Later had hij een 142. Die gaf hij aan m'n oom (z'n zoon), en de eerste nacht dat deze laatste hem had werd die kar op z'n parkeerplaats aangereden door een zatlap. De schade was enorm, maar hield op onder de achterruit en voor de rest zag je niets aan die wagen.

M'n twee ooms (eentje ervan is deze van hierboven) hadden daarenboven een depannagebedrijf en af en toe hielp ik eens mee. Als er dan een ongeluk met een Volvo bij was, zag je toch meestal het verschil.

Toen ik 16 werd (en mezelf net gevonden had ) kreeg ik meer en meer belangstelling voor Volvo. Het paste wel bij de persoon die ik gevonden had in mij in mijn puberteit

M'n vader reed dan enkele jaren andere stuf, en toen ik 18 werd (en m'n rijbewijs had) en was aan iets anders toe. Ik heb toen zitten zagen om toch weer een Volvo te kopen want ook hij had niks dan lof over die twee amazones die hij ooit had.

Het werd een lichtgroene 740 GLE diesel.
Ik vond dat megacool: terwijl m'n vrienden in een eigen sportbakje rondvlogen, cruiste ik gezapig en rustig in papa's tank. Jong in een oudepetenbak, ik hield ervan.

Ik begon op m'n eigen benen te staan, en op aanraden van m'n vrouw en uit angst om iets onbetrouwbaars te kopen, kocht ik een nieuwe Clio. Maar na een jaar was die de deur uit, geen comfort, veel lawaai en geen plaats.
De eerste eigen Volvo was een feit: een 440. En toen kwamen er nog enkele, waaronder een 940, die ik nog altijd de topper vond. Nu hebben we onze 7e reeds.

Dus waarom koop ik steeds opnieuw eentje:
- de uitstekende zetels
- de veiligheid (en niet alleen beperkende NCAP-veiligheid)
- het imago: rustig, weloverwogen, niet te opvallend, maar toch luxueus
- het comfort voor een zachte prijs
- de uitstekende dealer
- het sentiment uiteraard
- het is een deel van me, als het ware een onuitwisbare tattoo in m'n hersenen

omdat ik een goede diesel nodig had toen mijn golf op was....
bij nader inzien ziet ie er ook wel erg leuk uit!...
verrek! dat rijd lekker!!...
en sinds kort heb ik nog een goeie reden:
de eigenaar van deze golf deed een serieuze poging me de vangrail in te drukken toen ie er niet snel genoeg langs mocht met dit als gevolg...



meneer stuiterde wat op de bumper en belande vervolgens zelf op de geleiderail....
i rest my case....
en ik dank god op m'n blote knieen dat ik niet in mijn kevertje zat...

Als je ouders in een Volvo rijden en jij dus opgroeit in zo'n baksteen,ja dan wil je zelf ook zo'n baksteen dus nu staan er 3 bakstenen om mee te spelen(een 1977 264 GLE,1982 244 DL en een 1991 740 estate)

Maar het schatje van de familie is de Volvo 66 GL 1.3,die al enige jaren als schone slaapster in de garage wacht tot zij weer in volle glorie wordt gerestaureerd.