Kobus gaat niet meer naar ......
Geplaatst: 29.05.2009 - 14:41
Voor degenen die erg op de centen zijn en altijd al keihard zakelijk onderhandelen is dit verhaal niet erg interessant. Mensen die in zekere zin onbevangen-, plezierig open in het leven staan, kortom die na het sluiten van een overeenkomst hun energie op andere zaken willen kunnen richten, is het mogelijk goed te weten …..
In dit feitenrelaas gaat het mij overigens niet om de verklaring hoe de dingen zijn gegaan, en ook niet om de bedragen, maar het gegeven dat er voortdurend aan afspraken werd getornd en dat dit mij naderhand kennelijk niet werd toegestaan. Dat was onprettig, terwijl het hier maar om een auto gaat. Enfin, omdat ik iedereen juist wel een prettige ervaring gun, geef ik hierbij mijn ervaring met een aan de weg timmerende Volvo specialist aan de rand van een dorpje ergens tussen Deventer en Rijssen.
In verband met ‘domme pech’, hadden zijn medewerkers al voor een kleine vierduizend euro aan mijn v70 TDI verspijkerd. Daarna sloeg de aandrijfstang door de onderkant van de motor. Ik had mijn leergeld betaald, er moest een betrouwbare goede D5 komen. Hij zat in Italië, ik in Kroatië. Een bijzonder enthousiaste vakantiekracht van knap 20 jaar runde de verkoopafdeling in de zomer en die zou er voor zorgen dat ik eenmaal thuis weer snel mobiel zou zijn. Per mail kreeg ik van hem een bod op de TDI. Eenmaal thuis kreeg ik een smerige-, doorrookte en naar zweetvoeten ruikende gammele 1.9D V40 met flikkerend servicelampje en bijna 3 ton op de teller tot mijn beschikking, een auto die je bijblijft zullen we maar zeggen. Ook zag ik de eerste foto’s van de D5 Summum die nog in Hamburg stond, waarna de vakantiekracht en ik daarheen zijn gereden. De deal was inclusief 1 jaar Bovaggarantie, die schreven we helemaal uit en we zetten onze krabbel eronder. Het ging zo prettig, de firma en ik kenden elkaar ondertussen (zij het beter dan mij lief was) ‘een deal is een deal’ en Volvo staat synoniem voor …. en nog veel meer van dat soort menselijke gedachten vatten bij mij post, kortom: er was geen enkele reden tot wantrouwen.
Een dag later belde de vakantiekracht mij echter op. Hij had zich Euro 1.500,- verrekend. Toe ik eenmaal daar was, moest hij van de baas (een oprechte huilbui onderdrukkend) vertellen dat de uitgeschreven en ondertekende deal niet door kon gaan. Daarop heb ik vier keer naar Italië gebeld, telefoon ging over, maar werd niet opgepakt, meteen daarna kreeg ik wel direct zijn voicemail (….) deze ingesproken enz. Een flink aantal dagen en kilometers in de V40 later belde de baas zelf, hij was weer thuis en vroeg nu ineens of ‘er vijfhonderd euro bij kon’. Reden was dat hij geen ‘commerciële winst’ op deze auto maakte, dat de vakantiekracht ‘dit allemaal maar op eigen initiatief met mij had afgehandeld’, 'dat hij daar wel veel waardering voor had, maar dat die vakantiekracht wel heel wat over het hoofd had gezien……' U begrijpt: tranentrekkend allemaal.
Na lang denken stemde ik in met de verhoging van Euro 500,- van de ondertekende overeenkomst uit Hamburg. Er stond nog een rekening voor onderhoud van Euro 1.200,- open en daar kreeg ik dan een kleine korting op en zodoende had zijn verkoopafdeling ook succes. Beide tevreden en de volgende dag zouden we de deal sluiten.
In de overtuiging dat ik de overeenkomst ging tekenen reed ik rond 16.15 uur die dag weg uit het Gooi, waar ik een afspraak had. Dat was ondertussen meer dan twee weken, heel wat kilometers en veel interessante andere bezigheden na de deal in Hamburg.
Eenmaal in de garage in amicale sfeer het gebruikelijke zakelijke praatje van een dik kwartier gehouden. Zo kwam ik te weten dat hij de zaak indertijd zonder vergunning was begonnen en dat de gemeente hem later deze zichtlocatie had aangeboden, prachtig allemaal. Verder dronken we tot twee keer toe koffie en hebben we elkaar nog wat complimentjes gemaakt en met de mededeling van zijn kant: ‘en dan wordt dat dus Euro (huppeldepup) vervolgens de deal ondertekend.
Na tekening eenmaal thuis bleek mijn vriendelijk Volvo specialist er gewoon nog eens Euro 1.000,- bij op te hebben gerekend. Dus heb ik onmiddellijk (en dat was nog geen 15 minuten na ondertekening) maar even met de vriendelijke Volvo specialist gebeld met de mededeling dat we ons hadden vergist. De Volvo specialist was ineens minder vriendelijk en had die avond geen tijd, maar zou er de volgende dag op terugkomen.
Dat gebeurde niet en uiteindelijk heb ik zelf gebeld. Ik gaf aan dat voor de 500 euro meerprijs de handgetekende overeenkomst uit Hamburg het vertrekpunt was en dat we dan op een bedrag Euro 1.000 lager hadden moeten uitkomen dan de overeenkomst die we daags ervoor hadden ondertekend. Hij stelde hierop: ‘Ja ik heb ergens wel wat zien liggen, maar hij verdiende toch niks aan deze auto dus (punt)………’ Ondertussen was de auto volgens hem al onderweg naar Nederland. Op de vraag op welk bedrag we uit zouden komen wanneer we ‘er euro 500 bij zouden doen’, reageerde hij voortdurend met dat ‘we een overeenkomst hadden ondertekend’, waarmee hij de vraag niet beantwoordde. Na een dik kwartier van mijn zijde redelijke woorden spreken, besloot ik het er bij te laten, wetende dat ik nog een rekening voor ongeveer euro 1.000 bij hem had openstaan.........
Op een gegeven moment was mijn aanstaande nieuwe auto gearriveerd aan de rand van het plaatsje waarover wij wel iets van een inwoner beginnen te begrijpen, maar dat we alleen zelf nog niet zo goed kennen (….). Tijdens de periode van rijklaar maken ben ik wel eens in de garage wezen kijken. Ik zag er een jongen aan werken die drie maanden eerder als stagiair vier uur nodig had om de dynamo en een hamer (?) in mijn TDI te plaatsen. Verder kreeg ik er een paar fikse krassen op de casiopeiavelgen bij.
Toen ik eenmaal de auto kon ophalen, stond deze aan de kopse kant aan een drukke weg bij de uitrit van de benzinepomp. De auto zat onder de vogelschijt, was stoffig en vuil, had geen druppel brandstof in tank, de uitslagblokjes van het wiel waren kapot, koplampsproeiers defect, software was nog Duits, krassen waren slordig ingelegd/overgespoten, de telefoon deed het niet, een bi xenonlamp werkte niet, bovendien waren alle attributen uit mijn vorige auto spoorloos.
Per mail kreeg ik op mijn opmerking een de reactie dat de auto bij de volgende keer afgetankt zou worden. Dat werd een halve tank, want hij had niet gezegd dat aftanken voltanken was. In zijn leenauto’s staat: ‘auto na gebruik aftanken’ en ik ben niet eens meer benieuwd naar wat dat precies betekent. Ondanks dat ik er 40 dkm garantie bij had gekocht, moest ik de laatste keer, binnen de garantieperiode, betalen voor een vervangende auto die ik nodig had omdat er een hele garantiewerkzaamheden moesten worden verricht. Ik moest dat betalen, omdat ik ook opdracht had gegeven de winterbanden om te zetten (kostte incl vervangende auto van 20 euro Euro 110,-) en dat was geen garantie (……) van dat nivo…….
Acht maanden later in maart 2009 wilde hij ook dat ik de rekening van Euro 1.000,- nog zou betalen (zie alinea hierboven). Dat hoorde ik van zijn boekhouder. Ik ben meteen naar hem afgereisd en heb hem aangegeven dat ik die rekening met mijn fooi van dik 1.500 al had betaald. Hij herinnerde zich niets van een fooi (…) Wel wilde hij wanneer ik meteen betaalde, een korting geven van 200 euro maar die korting dat had nadrukkelijk niets te maken met mijn opvatting. Die toezegging trok hij plotseling in toen ik hem vriendelijk verzocht om intrekken van de gehele factuur. Vervolgens dreigde hij met het in gang zetten van maatregelen voor invordering. Bovendien vond hij dat zijn energie (wel) kostbaar was ....... Toen ik hem dit hoorde zeggen, herinnerde ik mij opeens dat ik alleen met redelijke mensen in contact wil staan, en daarom heb ik de rekening meteen betaald.
In dit feitenrelaas gaat het mij overigens niet om de verklaring hoe de dingen zijn gegaan, en ook niet om de bedragen, maar het gegeven dat er voortdurend aan afspraken werd getornd en dat dit mij naderhand kennelijk niet werd toegestaan. Dat was onprettig, terwijl het hier maar om een auto gaat. Enfin, omdat ik iedereen juist wel een prettige ervaring gun, geef ik hierbij mijn ervaring met een aan de weg timmerende Volvo specialist aan de rand van een dorpje ergens tussen Deventer en Rijssen.
In verband met ‘domme pech’, hadden zijn medewerkers al voor een kleine vierduizend euro aan mijn v70 TDI verspijkerd. Daarna sloeg de aandrijfstang door de onderkant van de motor. Ik had mijn leergeld betaald, er moest een betrouwbare goede D5 komen. Hij zat in Italië, ik in Kroatië. Een bijzonder enthousiaste vakantiekracht van knap 20 jaar runde de verkoopafdeling in de zomer en die zou er voor zorgen dat ik eenmaal thuis weer snel mobiel zou zijn. Per mail kreeg ik van hem een bod op de TDI. Eenmaal thuis kreeg ik een smerige-, doorrookte en naar zweetvoeten ruikende gammele 1.9D V40 met flikkerend servicelampje en bijna 3 ton op de teller tot mijn beschikking, een auto die je bijblijft zullen we maar zeggen. Ook zag ik de eerste foto’s van de D5 Summum die nog in Hamburg stond, waarna de vakantiekracht en ik daarheen zijn gereden. De deal was inclusief 1 jaar Bovaggarantie, die schreven we helemaal uit en we zetten onze krabbel eronder. Het ging zo prettig, de firma en ik kenden elkaar ondertussen (zij het beter dan mij lief was) ‘een deal is een deal’ en Volvo staat synoniem voor …. en nog veel meer van dat soort menselijke gedachten vatten bij mij post, kortom: er was geen enkele reden tot wantrouwen.
Een dag later belde de vakantiekracht mij echter op. Hij had zich Euro 1.500,- verrekend. Toe ik eenmaal daar was, moest hij van de baas (een oprechte huilbui onderdrukkend) vertellen dat de uitgeschreven en ondertekende deal niet door kon gaan. Daarop heb ik vier keer naar Italië gebeld, telefoon ging over, maar werd niet opgepakt, meteen daarna kreeg ik wel direct zijn voicemail (….) deze ingesproken enz. Een flink aantal dagen en kilometers in de V40 later belde de baas zelf, hij was weer thuis en vroeg nu ineens of ‘er vijfhonderd euro bij kon’. Reden was dat hij geen ‘commerciële winst’ op deze auto maakte, dat de vakantiekracht ‘dit allemaal maar op eigen initiatief met mij had afgehandeld’, 'dat hij daar wel veel waardering voor had, maar dat die vakantiekracht wel heel wat over het hoofd had gezien……' U begrijpt: tranentrekkend allemaal.
Na lang denken stemde ik in met de verhoging van Euro 500,- van de ondertekende overeenkomst uit Hamburg. Er stond nog een rekening voor onderhoud van Euro 1.200,- open en daar kreeg ik dan een kleine korting op en zodoende had zijn verkoopafdeling ook succes. Beide tevreden en de volgende dag zouden we de deal sluiten.
In de overtuiging dat ik de overeenkomst ging tekenen reed ik rond 16.15 uur die dag weg uit het Gooi, waar ik een afspraak had. Dat was ondertussen meer dan twee weken, heel wat kilometers en veel interessante andere bezigheden na de deal in Hamburg.
Eenmaal in de garage in amicale sfeer het gebruikelijke zakelijke praatje van een dik kwartier gehouden. Zo kwam ik te weten dat hij de zaak indertijd zonder vergunning was begonnen en dat de gemeente hem later deze zichtlocatie had aangeboden, prachtig allemaal. Verder dronken we tot twee keer toe koffie en hebben we elkaar nog wat complimentjes gemaakt en met de mededeling van zijn kant: ‘en dan wordt dat dus Euro (huppeldepup) vervolgens de deal ondertekend.
Na tekening eenmaal thuis bleek mijn vriendelijk Volvo specialist er gewoon nog eens Euro 1.000,- bij op te hebben gerekend. Dus heb ik onmiddellijk (en dat was nog geen 15 minuten na ondertekening) maar even met de vriendelijke Volvo specialist gebeld met de mededeling dat we ons hadden vergist. De Volvo specialist was ineens minder vriendelijk en had die avond geen tijd, maar zou er de volgende dag op terugkomen.
Dat gebeurde niet en uiteindelijk heb ik zelf gebeld. Ik gaf aan dat voor de 500 euro meerprijs de handgetekende overeenkomst uit Hamburg het vertrekpunt was en dat we dan op een bedrag Euro 1.000 lager hadden moeten uitkomen dan de overeenkomst die we daags ervoor hadden ondertekend. Hij stelde hierop: ‘Ja ik heb ergens wel wat zien liggen, maar hij verdiende toch niks aan deze auto dus (punt)………’ Ondertussen was de auto volgens hem al onderweg naar Nederland. Op de vraag op welk bedrag we uit zouden komen wanneer we ‘er euro 500 bij zouden doen’, reageerde hij voortdurend met dat ‘we een overeenkomst hadden ondertekend’, waarmee hij de vraag niet beantwoordde. Na een dik kwartier van mijn zijde redelijke woorden spreken, besloot ik het er bij te laten, wetende dat ik nog een rekening voor ongeveer euro 1.000 bij hem had openstaan.........
Op een gegeven moment was mijn aanstaande nieuwe auto gearriveerd aan de rand van het plaatsje waarover wij wel iets van een inwoner beginnen te begrijpen, maar dat we alleen zelf nog niet zo goed kennen (….). Tijdens de periode van rijklaar maken ben ik wel eens in de garage wezen kijken. Ik zag er een jongen aan werken die drie maanden eerder als stagiair vier uur nodig had om de dynamo en een hamer (?) in mijn TDI te plaatsen. Verder kreeg ik er een paar fikse krassen op de casiopeiavelgen bij.
Toen ik eenmaal de auto kon ophalen, stond deze aan de kopse kant aan een drukke weg bij de uitrit van de benzinepomp. De auto zat onder de vogelschijt, was stoffig en vuil, had geen druppel brandstof in tank, de uitslagblokjes van het wiel waren kapot, koplampsproeiers defect, software was nog Duits, krassen waren slordig ingelegd/overgespoten, de telefoon deed het niet, een bi xenonlamp werkte niet, bovendien waren alle attributen uit mijn vorige auto spoorloos.
Per mail kreeg ik op mijn opmerking een de reactie dat de auto bij de volgende keer afgetankt zou worden. Dat werd een halve tank, want hij had niet gezegd dat aftanken voltanken was. In zijn leenauto’s staat: ‘auto na gebruik aftanken’ en ik ben niet eens meer benieuwd naar wat dat precies betekent. Ondanks dat ik er 40 dkm garantie bij had gekocht, moest ik de laatste keer, binnen de garantieperiode, betalen voor een vervangende auto die ik nodig had omdat er een hele garantiewerkzaamheden moesten worden verricht. Ik moest dat betalen, omdat ik ook opdracht had gegeven de winterbanden om te zetten (kostte incl vervangende auto van 20 euro Euro 110,-) en dat was geen garantie (……) van dat nivo…….
Acht maanden later in maart 2009 wilde hij ook dat ik de rekening van Euro 1.000,- nog zou betalen (zie alinea hierboven). Dat hoorde ik van zijn boekhouder. Ik ben meteen naar hem afgereisd en heb hem aangegeven dat ik die rekening met mijn fooi van dik 1.500 al had betaald. Hij herinnerde zich niets van een fooi (…) Wel wilde hij wanneer ik meteen betaalde, een korting geven van 200 euro maar die korting dat had nadrukkelijk niets te maken met mijn opvatting. Die toezegging trok hij plotseling in toen ik hem vriendelijk verzocht om intrekken van de gehele factuur. Vervolgens dreigde hij met het in gang zetten van maatregelen voor invordering. Bovendien vond hij dat zijn energie (wel) kostbaar was ....... Toen ik hem dit hoorde zeggen, herinnerde ik mij opeens dat ik alleen met redelijke mensen in contact wil staan, en daarom heb ik de rekening meteen betaald.
LOL