Vreemd eigenlijk, dat rijden in een Volvo...
Geplaatst: 18.06.2013 - 22:24
Thuis hebben mijn ouders zo lang ik me kan heugen altijd Volvo gereden.
Toen ik zelf een rijbewijs had kwam er dus relatief snel ook een Volvo.
In een paar jaar meerdere Volvo's gehad.
Vervolgens van mijn geloof gevallen en vreemd gegaan bij Audi en BMW.
Nu ben ik sinds zo'n 2,5 week weer in het bezit van een Volvo en er maakt zich een vreemd gevoel over me meester.
Ik ben toch wel zo blij met dat ding!
Als ik puur naar de specs kijk was mijn vorige auto deze eigenlijk in alle opzichten de baas, maarrrr...
- ik waardeer die mooie 5-cilinder-diesel-roffel meer dan een zes-in-lijn
- de vorige auto was mooi verlaagd, voorzien van een M-pakket en dikke wielen, maar ik geniet meer van de aanblik van de V70. Zowel als werkpaard met veel spullen achterin als familiebak met m'n twee kleine moppies erin.
- ik kan de auto gewoon voor de deur parkeren als ik bij een potentiele opdrachtgever aankom
- de automaat is minder snel en fel, dat is eigenlijk wel fijn. Ik rijd bijna alleen maar in de stad en daar is de GT veel rustiger.
- het RTI-systeem en de hele bediening is minder voorspelbaar dan i-Drive, maar toch stoort dit me niet.
- in de vorige auto zaten sportstoelen die op 1000 manieren verstelbaar waren, maar deze stoelen zaten vanaf de eerste meter al weer beter (laat staan hoe de sportstoelen van de MY2014 V60 zitten.)
Kortom, zelfs de mindere eigenschappen praat je goed. Het gevoel is gewoon beter. Auto's zijn bij mij een groot gedeelte emotie. Emotie kan je eigenlijk niet verklaren, maar moet je gewoon aan toegeven.
Eens een Volvo, altijd een Volvo... (voor mij dan)
Vorige week was ik op vakantie waardoor de Volvo een week op Schiphol heeft doorgebracht. Ik betrap me erop dat ik tijdens de vakantie steeds meer uitkeek naar het moment waarop ik hem weer lekker naar huis kon rijden.
Ik herinner me nu ook dat ik dit gevoel eigenlijk alleen bij mijn vorige Volvo's heb gehad. Alle Volvo's vallen me op, ik vreet alle info over Volvo, etc.
Had ik bij mijn vorige auto's niet.
Kortom, het Volvo-gevoel is weer helemaal terug!
Als ik om me heen kijk bij vrienden, familie en mensen uit de buurt zie je ook eigenlijk dat wanneer er een keer een Volvo voor de deur staat men eigenlijk niet meer wijzigt. Ze worden wel vervangen, maar altijd weer voor een andere Volvo.
(uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Er zijn verstokte Alfisti en mensen die hun eerste Alfa na een paar maanden het liefst van de pier de zee inrijden.)
Gr. Alex.
Oja, de mega-kofferruimte is ook een verademing ten opzichte van een 3-serie sedan.
Toen ik zelf een rijbewijs had kwam er dus relatief snel ook een Volvo.
In een paar jaar meerdere Volvo's gehad.
Vervolgens van mijn geloof gevallen en vreemd gegaan bij Audi en BMW.
Nu ben ik sinds zo'n 2,5 week weer in het bezit van een Volvo en er maakt zich een vreemd gevoel over me meester.
Ik ben toch wel zo blij met dat ding!
Als ik puur naar de specs kijk was mijn vorige auto deze eigenlijk in alle opzichten de baas, maarrrr...
- ik waardeer die mooie 5-cilinder-diesel-roffel meer dan een zes-in-lijn
- de vorige auto was mooi verlaagd, voorzien van een M-pakket en dikke wielen, maar ik geniet meer van de aanblik van de V70. Zowel als werkpaard met veel spullen achterin als familiebak met m'n twee kleine moppies erin.
- ik kan de auto gewoon voor de deur parkeren als ik bij een potentiele opdrachtgever aankom
- de automaat is minder snel en fel, dat is eigenlijk wel fijn. Ik rijd bijna alleen maar in de stad en daar is de GT veel rustiger.
- het RTI-systeem en de hele bediening is minder voorspelbaar dan i-Drive, maar toch stoort dit me niet.
- in de vorige auto zaten sportstoelen die op 1000 manieren verstelbaar waren, maar deze stoelen zaten vanaf de eerste meter al weer beter (laat staan hoe de sportstoelen van de MY2014 V60 zitten.)
Kortom, zelfs de mindere eigenschappen praat je goed. Het gevoel is gewoon beter. Auto's zijn bij mij een groot gedeelte emotie. Emotie kan je eigenlijk niet verklaren, maar moet je gewoon aan toegeven.
Eens een Volvo, altijd een Volvo... (voor mij dan)
Vorige week was ik op vakantie waardoor de Volvo een week op Schiphol heeft doorgebracht. Ik betrap me erop dat ik tijdens de vakantie steeds meer uitkeek naar het moment waarop ik hem weer lekker naar huis kon rijden.
Ik herinner me nu ook dat ik dit gevoel eigenlijk alleen bij mijn vorige Volvo's heb gehad. Alle Volvo's vallen me op, ik vreet alle info over Volvo, etc.
Had ik bij mijn vorige auto's niet.
Kortom, het Volvo-gevoel is weer helemaal terug!
Als ik om me heen kijk bij vrienden, familie en mensen uit de buurt zie je ook eigenlijk dat wanneer er een keer een Volvo voor de deur staat men eigenlijk niet meer wijzigt. Ze worden wel vervangen, maar altijd weer voor een andere Volvo.
(uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Er zijn verstokte Alfisti en mensen die hun eerste Alfa na een paar maanden het liefst van de pier de zee inrijden.)
Gr. Alex.
Oja, de mega-kofferruimte is ook een verademing ten opzichte van een 3-serie sedan.
