Volvo 940 en de verdwenen olie...
Geplaatst: 24.05.2014 - 22:29
Volvo 940 en de verdwenen olie
Vanmorgen gewapend met vrouw en dochter naar de Efteling om daar onze dochter af te leveren. Daarna zouden we weer terug gaan naar de polder onder Rotterdam. Nadat we ongeveer 55 km hadden gereden en moesten stoppen zagen we rook onder de motorkap vandaan komen. En de rook riekte enig sinds naar verbrand v-snaar. Althans dat dachten we.
Zo goed te kwaad besloten om na de Efteling door te reizen naar Scandcars in Moergestel om een v-snaar te halen.
Toen we dochter lief hadden gedropt bij de Laven, zijn we vervolgens doorgereden richting Moergestel.
Toen we onderweg nog even stopte voor een check, merkte mijn vrouw op dat ze olie op het blok had gezien. Bij nader inspectie bleek deze olie rond het oliefilter of turbo vandaan te komen. Er brandde nog geen rood lampje met gietertje dus besloten om toch door te rijden.
Eenmaal in de buurt van Moergestel begon het befaamde rode lampje zich plotseling vaker dan gewild aan te bieden en dan met name als we over een hobbel heen gingen.
Maar gelukkig waren we vrij vlot bij Scandcars en tomtom vertelde dat het nog 2 km was.
Bij de balie werden we door een vriendelijke meneer geholpen. Toen we de man het verhaal hadden uitlegt, bood hij ons aan de 940 op de brug te zetten, zodat ik zelf even kon kijken wat het euvel was.
De 940 is in de vijf minuten daarna wel 20 keer omhoog en naar beneden geweest en het leek wel of de 940 zelf in de Efteling was.
Maar goed, ik heb uiteindelijk het euvel kunnen vinden.
Wat bleek, de retourleiding van de turbo had wel erg veel speling wat duidde op een kapotte afdichtingsring. (gele pijltje op foto)
Na de ergernis van inlogproblemen van de digitale doos in het magazijn en de vriendelijke meneer uiteindelijk de magazijnvoorraad op zijn computer kreeg, kwam de meneer tot de conclusie dat de afdichtingsring niet voorradig was.
Wha,...... hebben wij weer dacht ik.
Inmiddels waren we al ruim een uur verder en besloten we zo'n geel busje te bellen. Daar waren we tenslotte lid van.
Er werd nog even gevraagd of het bezwaarlijk was dat we nog daar bleven staan wachten op dat gele gevaarte en of we nog gebruik mochten maken van de brug.
Dat was allemaal geen enkel probleem.
Sterker nog: men bood ons koffie aan om de wachttijd te verzachten.
Toen we vervolgens een tijdje zaten te wachten, werd ik ineens naar binnen geroepen.
Ik kan er niet over uit dat we dat onderdeel niet hebben zei de meneer. Ik ga toch eens verder zoeken naar het een en ander.
Hierop verdween de meneer enkele malen in het magazijn om vervolgens naar buiten te komen met een klein plastic zakje.
Volgens mij zou dit hem moeten zijn.
De meneer overhandigde ons het kleine zakje met een bruin hittebestendig rubber ringetje.
Ik ben daarna onder de 940 gedoken en ben gaan sleutelen aan de turbo. Slechts enkele minuten later stond ik met het pijpje en een zelfde bruine ringetje in mijn hand weer buiten.
Het ringetje voldeed aan de vorm, voelde hetzelfde aan, maar zag er wel beter en heel uit. En na wat passen en meten bleek het inderdaad het gezochte onderdeel te wezen.
Hoera, nu de boel weer in elkaar zetten, olie bijvullen, afrekenen en we kunnen weer gaan.
Toen we zo goed als klaar waren, de olie was bijgevuld en de handen waren gewassen, werd ons nog een bak koffie aangeboden.
Tijdens de koffie kwamen de verhalen over Zweden boven tafel en met veel enthousiasme werden de verhalen uitgewisseld.
Uiteindelijk heeft het hele gedoe (incl de reis) ons ruim zes uur en een paar euro's gekost. Maar de service en de gastvrijheid van deze Brabanders zullen wij nooit meer vergeten.
Ik ben niet zo van het reclame maken, maar in dit geval doe ik het toch even wel.
Mocht u in het bezit zijn van een "klassieke" Volvo en in de buurt zijn van Moergestel, doe ze dan van ons de groeten.
Ik hoef u niet te vertellen waar we geweest zijn: Scandcars dus.
Bedankt voor de service, de koffie en de gastvrijheid.
Fijn weekend allemaal.
Ik pak nog even een vodka...
Vanmorgen gewapend met vrouw en dochter naar de Efteling om daar onze dochter af te leveren. Daarna zouden we weer terug gaan naar de polder onder Rotterdam. Nadat we ongeveer 55 km hadden gereden en moesten stoppen zagen we rook onder de motorkap vandaan komen. En de rook riekte enig sinds naar verbrand v-snaar. Althans dat dachten we.
Zo goed te kwaad besloten om na de Efteling door te reizen naar Scandcars in Moergestel om een v-snaar te halen.
Toen we dochter lief hadden gedropt bij de Laven, zijn we vervolgens doorgereden richting Moergestel.
Toen we onderweg nog even stopte voor een check, merkte mijn vrouw op dat ze olie op het blok had gezien. Bij nader inspectie bleek deze olie rond het oliefilter of turbo vandaan te komen. Er brandde nog geen rood lampje met gietertje dus besloten om toch door te rijden.
Eenmaal in de buurt van Moergestel begon het befaamde rode lampje zich plotseling vaker dan gewild aan te bieden en dan met name als we over een hobbel heen gingen.
Maar gelukkig waren we vrij vlot bij Scandcars en tomtom vertelde dat het nog 2 km was.
Bij de balie werden we door een vriendelijke meneer geholpen. Toen we de man het verhaal hadden uitlegt, bood hij ons aan de 940 op de brug te zetten, zodat ik zelf even kon kijken wat het euvel was.
De 940 is in de vijf minuten daarna wel 20 keer omhoog en naar beneden geweest en het leek wel of de 940 zelf in de Efteling was.
Maar goed, ik heb uiteindelijk het euvel kunnen vinden.
Wat bleek, de retourleiding van de turbo had wel erg veel speling wat duidde op een kapotte afdichtingsring. (gele pijltje op foto)
Na de ergernis van inlogproblemen van de digitale doos in het magazijn en de vriendelijke meneer uiteindelijk de magazijnvoorraad op zijn computer kreeg, kwam de meneer tot de conclusie dat de afdichtingsring niet voorradig was.
Wha,...... hebben wij weer dacht ik.
Inmiddels waren we al ruim een uur verder en besloten we zo'n geel busje te bellen. Daar waren we tenslotte lid van.
Er werd nog even gevraagd of het bezwaarlijk was dat we nog daar bleven staan wachten op dat gele gevaarte en of we nog gebruik mochten maken van de brug.
Dat was allemaal geen enkel probleem.
Sterker nog: men bood ons koffie aan om de wachttijd te verzachten.
Toen we vervolgens een tijdje zaten te wachten, werd ik ineens naar binnen geroepen.
Ik kan er niet over uit dat we dat onderdeel niet hebben zei de meneer. Ik ga toch eens verder zoeken naar het een en ander.
Hierop verdween de meneer enkele malen in het magazijn om vervolgens naar buiten te komen met een klein plastic zakje.
Volgens mij zou dit hem moeten zijn.
De meneer overhandigde ons het kleine zakje met een bruin hittebestendig rubber ringetje.
Ik ben daarna onder de 940 gedoken en ben gaan sleutelen aan de turbo. Slechts enkele minuten later stond ik met het pijpje en een zelfde bruine ringetje in mijn hand weer buiten.
Het ringetje voldeed aan de vorm, voelde hetzelfde aan, maar zag er wel beter en heel uit. En na wat passen en meten bleek het inderdaad het gezochte onderdeel te wezen.
Hoera, nu de boel weer in elkaar zetten, olie bijvullen, afrekenen en we kunnen weer gaan.
Toen we zo goed als klaar waren, de olie was bijgevuld en de handen waren gewassen, werd ons nog een bak koffie aangeboden.
Tijdens de koffie kwamen de verhalen over Zweden boven tafel en met veel enthousiasme werden de verhalen uitgewisseld.
Uiteindelijk heeft het hele gedoe (incl de reis) ons ruim zes uur en een paar euro's gekost. Maar de service en de gastvrijheid van deze Brabanders zullen wij nooit meer vergeten.
Ik ben niet zo van het reclame maken, maar in dit geval doe ik het toch even wel.
Mocht u in het bezit zijn van een "klassieke" Volvo en in de buurt zijn van Moergestel, doe ze dan van ons de groeten.
Ik hoef u niet te vertellen waar we geweest zijn: Scandcars dus.
Bedankt voor de service, de koffie en de gastvrijheid.
Fijn weekend allemaal.
Ik pak nog even een vodka...