Op stap met de XC90 met caravan
Geplaatst: 01.09.2016 - 19:54
Na ruim 5000 km staat de boel weer thuis op de stoep. We zijn al eerder met de combi weg geweest, maar dit was de eerste echt grote reis. De XC90 doet het in drie woorden fan-tas-tisch 
Prestaties
De combi weeg zo’n 4500 kg maar daar heeft de auto geen enkele moeite mee. Integendeel de klim bij Luik, de E42 door de Ardennen of zuidelijker de Pyreneeën over, het gaat fluitend met 100 km/u. Op één van de langere Ardenne hellingen haalden eerst nog vrachtauto’s elkaar in. De auto trekt de combi dan toch even van 60 door naar de 100 met een gemak dat het ook nog wel harder kan.
Dat laatste geldt helemaal op de vlakke weg. Als je vanachter een vrachtauto uitkomt en gas bijgeeft moet je echt opletten want voor dat je het weet rij je dik 115 of harder. Dat hoeft voor mij nou ook weer niet. 100 rijdt heerlijk en compleet rustig, de caravan is daarvoor ook gekeurd, dus is dat snel zat.
Er zijn mensen die vinden dat de XC90 toch minstens een 6-cylinder zou moeten hebben. Dan mag je natuurlijk vinden maar nodig is het niet. Waar de vorige XC90 – zeker de eerste jaren – vermogen te kort kwam, heeft de nieuwe er voldoende. Ook het geluid mis ik niet, want er is amper geluid. Alleen omhoog is er een brommetje te horen.
Bij de vorige XC90 had je nog wel’es wat last van ‘kwispelen’. Vooral de Fransen rijden met verlengde bestelbussen mét verhoogd dak. Als zo’n ding met 130 voorbij komt dan voelde je, door de luchtdruk, de caravan aan de achterzijde een stapje opzij doen. De nieuwe XC90 rijdt als de TGV, gewoon stabiel rechtuit
Electronica
Zodra je een caravan aankoppelt, gebeurd er van alles in de auto: zo wordt het dodehoek waarschuwingssysteem automatisch uitgeschakeld en wordt de caravan aan de lampencontrole toegevoegd. Ook de bordensignalering wijzigt. In Franrijk en Spanje is er voor aanhangers soms een snelheidsbegrenzing helling afwaarts. Dat wordt keurig met een aanhanger-onderbord op het display getoond.
Ook adaptive cruise-control lijkt wat behouden te reageren, het remt eerder af en lijkt meer afstand te houden. Die functie is trouwens ideaal voor lange rustige autobanen.
Automaat
Het is de eerste auto voor me met automaat, en ook dat bevalt goed. Aan de nieuwe 8-traps automaat kun je niets instellen, het enige knopje is de P, maar dat blijkt ook niet nodig. Op hellingen schakelt de automaat goed terug. Waar ik zelf met de hand zou terugschakelen, doet de automaat het ook.
Op de vlakke weg neet de automaat ook een standje terug, dus de 7 ipv de 8. Voor m’n gevoel - wat dat waard is - mag de motor wel wat meer toeren maken dus zet ik ‘m dan handmatig in 6.
Drive modes
De T8 heeft een hele serie drive-modes in huis. Die regelen niet alleen de samenwerking tussen beide motoren maar stellen bijvoorbeeld ook de besturing, de luchtvering, en demping anders af. In principe is de ‘Power Mode’ het meest geschikt. Deze stelt de luchtvering en demping wat stugger af, daardoor wordt de caravan het best op z’n plek gehouden. Prima op een (tol)autobaan maar heeft als nadeel dat je dan de caravan ook nadrukkelijk voelt duwen en stoten op een onregelmatige wegdek.
Omdat mijn caravan erg stabiel is, heb ik continu in de comfortabele hybridestand gereden. Dan merk je eigenlijk niet eens dat er iets achter hangt
Nu ook voor het eerst de AWD-stand kunnen uitproberen. Beide motoren werken dan samen om 4x4-aandrijving te krijgen. Zo stonden we op een camping met een stijl en kronkelig grindpad. Door het grillige karakter kon je geen snelheid maken of houden. De eigenaar had een tractor ter beschikking, want met voorwielaandrijving lukt het vaak niet.
De auto reed moeiteloos vanuit stilstand, en heel gecontroleerd, naar boven. Sowieso kun je met de e-tractie, en het enorme koppel, veel beter rustig rijden of maneuvreren in vergelijk met het mechanische haldex-systeem in m’n vorige XC90.
Hybride
Is hybride met een caravan te combineren? Nou, nog niet dus. Je rijdt gewoon met de benzinemotor. Natuurlijk, bij het wegrijden werkt de e-tractie even mee, dat is erg gunstig in stadsritten, maar met de caravan is het toch vooral ook afstand afleggen. De hybride aandrijving ingeschakeld laten, zorgt er alleen maar voor dat de accu na 10 km helemaal leeg is. Daarom heb ik de e-tractie uitgeschakeld om de accu te sparen voor als het handig is.
En handig is het zodra je op een camping aankomt. Dankzij het koppel van de elektromotor kun je heel rustig en beheerst de caravan naar z’n plek brengen. Dat levert ook een raar effect omdat wandelaars die je achterop rijdt, je niet horen. Vaak merken ze door anderen dat er ‘iets’ aan de hand is. Zodra ze dan omkijken staan ze tot hun eigen verassing oog-in-oog met de T-vormige Thors-lampen
Verder is er de fun factor die in bijvoorbeeld Franrijk goed werkt. Daar dieselt iedereen. Bij een rood stoplicht komen auto’s naast je staan, want wie gaat er achter een caravan staan? In de powermode maakt de aandrijving van het volledige koppel gebruik. Zodra het groen wordt rijdt de combi weg met de versnelling van een metrotreinstel. Voordat de diesel bij het zebrapad is, is de combi al over het kruispunt heen. De snelheid is dan zo’n 30 km uur, en dan laat ik het gas los. Je bent immers met 4,5 T onderweg en dat vraagt vooral om beheersing. Maar de Diesel heeft dan al ‘verloren’ en het levert prachtige verbaasde gezichten op van bestuurders die niet begrijpen wat ze overkomen is
Verbruik
Het verbruik komt op zo’n 12,9 l/100km en dat is simpel erg netjes.
Verbeteringen
Is er dan alleen maar gejuich? Nou nee, er zijn nog wel wat dingen die beter kunnen.
Met stip bij mij op één het navigatiesysteem. Laat ik daar duidelijk over zijn, gewoon de groep die daarvoor verantwoordelijk is op strafexpeditie naar Jokkmokk sturen of zo, en gewoon opnieuw beginnen. Dat de grafiek wat mager is en zo, ach dat is klein werk. Maar het ding heeft rare route-kuren. Dat valt me thuis al op – waar je goed de weg kent – maar op vakantie is het ergerlijk.
In een Franse stad me een woonwijk insturen bijvoorbeeld, met straatjes waar een XC90 zonder caravan niet eens door kan. Gelukkig had ik die op tijd door. Maar tijdens een route naar een camping niet: kun je met je combinatie achteruitsteken een drukke weg op. Of ons dwars door Valence willen sturen, terwijl buitenom echt veel beter gaat. Ik kan nog wel doorgaan. De oplossing nú is simpel: mijn vrouw controleert met Google maps…
Leuk blijft wel de uitspraak “uw nadert uw tolpost”. Geen idee dat ik die had
Een ander punt is de range en de aanduiding daarvan. De T8 heeft een kleine tank van 50 l, maar als ‘ie leeg is, gaat er zo’n 45 liter in. Het gevolg is dat je na een dikke 300 km weer aan de beurt bent. Dat is soms plannen, omdat je bijvoorbeeld in de Ardenne niet altijd een pomp vindt.
Wat vervelender is dat je niet op de range kunt vertrouwen. Je rijdt langst een pomp, de range is 70, en de volgende pomp komt na 40 km. Niets aan de hand dus. Totdat je een paar hellingen tegenkomt, dan staat de range in no-time op de 40, of lager. Geen prettig gevoel en gelukkig steeds goed gegaan ...
Hoewel de automaat goed rekening houdt met de aanhangerlast, doet de adaptieve cruise control dat soms niet. Nu is dat ding altijd al wat ruw met accelereren, maar nu helemaal. De instelling is bijvoorbeeld 100, maar je kunt maar even 75 of zo door een langzame vrachtauto. Zodra het zicht dan weer vrij is, schakelt cruise control alle stappen terug en begin volgas richting de 100 te accelereren. Het lijkt het meest op een jonge hond die uitgelaten wordt. Waarom toch?
Afsluiting
Bij elkaar dik en dik tevreden. Nu krijgt de auto een weekje vakantie, want ik heb ‘m even niet nodig. Maar in oktober mag ‘ie weer met de combi los richting de Moezel!
Prestaties
De combi weeg zo’n 4500 kg maar daar heeft de auto geen enkele moeite mee. Integendeel de klim bij Luik, de E42 door de Ardennen of zuidelijker de Pyreneeën over, het gaat fluitend met 100 km/u. Op één van de langere Ardenne hellingen haalden eerst nog vrachtauto’s elkaar in. De auto trekt de combi dan toch even van 60 door naar de 100 met een gemak dat het ook nog wel harder kan.
Dat laatste geldt helemaal op de vlakke weg. Als je vanachter een vrachtauto uitkomt en gas bijgeeft moet je echt opletten want voor dat je het weet rij je dik 115 of harder. Dat hoeft voor mij nou ook weer niet. 100 rijdt heerlijk en compleet rustig, de caravan is daarvoor ook gekeurd, dus is dat snel zat.
Er zijn mensen die vinden dat de XC90 toch minstens een 6-cylinder zou moeten hebben. Dan mag je natuurlijk vinden maar nodig is het niet. Waar de vorige XC90 – zeker de eerste jaren – vermogen te kort kwam, heeft de nieuwe er voldoende. Ook het geluid mis ik niet, want er is amper geluid. Alleen omhoog is er een brommetje te horen.
Bij de vorige XC90 had je nog wel’es wat last van ‘kwispelen’. Vooral de Fransen rijden met verlengde bestelbussen mét verhoogd dak. Als zo’n ding met 130 voorbij komt dan voelde je, door de luchtdruk, de caravan aan de achterzijde een stapje opzij doen. De nieuwe XC90 rijdt als de TGV, gewoon stabiel rechtuit
Electronica
Zodra je een caravan aankoppelt, gebeurd er van alles in de auto: zo wordt het dodehoek waarschuwingssysteem automatisch uitgeschakeld en wordt de caravan aan de lampencontrole toegevoegd. Ook de bordensignalering wijzigt. In Franrijk en Spanje is er voor aanhangers soms een snelheidsbegrenzing helling afwaarts. Dat wordt keurig met een aanhanger-onderbord op het display getoond.
Ook adaptive cruise-control lijkt wat behouden te reageren, het remt eerder af en lijkt meer afstand te houden. Die functie is trouwens ideaal voor lange rustige autobanen.
Automaat
Het is de eerste auto voor me met automaat, en ook dat bevalt goed. Aan de nieuwe 8-traps automaat kun je niets instellen, het enige knopje is de P, maar dat blijkt ook niet nodig. Op hellingen schakelt de automaat goed terug. Waar ik zelf met de hand zou terugschakelen, doet de automaat het ook.
Op de vlakke weg neet de automaat ook een standje terug, dus de 7 ipv de 8. Voor m’n gevoel - wat dat waard is - mag de motor wel wat meer toeren maken dus zet ik ‘m dan handmatig in 6.
Drive modes
De T8 heeft een hele serie drive-modes in huis. Die regelen niet alleen de samenwerking tussen beide motoren maar stellen bijvoorbeeld ook de besturing, de luchtvering, en demping anders af. In principe is de ‘Power Mode’ het meest geschikt. Deze stelt de luchtvering en demping wat stugger af, daardoor wordt de caravan het best op z’n plek gehouden. Prima op een (tol)autobaan maar heeft als nadeel dat je dan de caravan ook nadrukkelijk voelt duwen en stoten op een onregelmatige wegdek.
Omdat mijn caravan erg stabiel is, heb ik continu in de comfortabele hybridestand gereden. Dan merk je eigenlijk niet eens dat er iets achter hangt
Nu ook voor het eerst de AWD-stand kunnen uitproberen. Beide motoren werken dan samen om 4x4-aandrijving te krijgen. Zo stonden we op een camping met een stijl en kronkelig grindpad. Door het grillige karakter kon je geen snelheid maken of houden. De eigenaar had een tractor ter beschikking, want met voorwielaandrijving lukt het vaak niet.
De auto reed moeiteloos vanuit stilstand, en heel gecontroleerd, naar boven. Sowieso kun je met de e-tractie, en het enorme koppel, veel beter rustig rijden of maneuvreren in vergelijk met het mechanische haldex-systeem in m’n vorige XC90.
Hybride
Is hybride met een caravan te combineren? Nou, nog niet dus. Je rijdt gewoon met de benzinemotor. Natuurlijk, bij het wegrijden werkt de e-tractie even mee, dat is erg gunstig in stadsritten, maar met de caravan is het toch vooral ook afstand afleggen. De hybride aandrijving ingeschakeld laten, zorgt er alleen maar voor dat de accu na 10 km helemaal leeg is. Daarom heb ik de e-tractie uitgeschakeld om de accu te sparen voor als het handig is.
En handig is het zodra je op een camping aankomt. Dankzij het koppel van de elektromotor kun je heel rustig en beheerst de caravan naar z’n plek brengen. Dat levert ook een raar effect omdat wandelaars die je achterop rijdt, je niet horen. Vaak merken ze door anderen dat er ‘iets’ aan de hand is. Zodra ze dan omkijken staan ze tot hun eigen verassing oog-in-oog met de T-vormige Thors-lampen
Verder is er de fun factor die in bijvoorbeeld Franrijk goed werkt. Daar dieselt iedereen. Bij een rood stoplicht komen auto’s naast je staan, want wie gaat er achter een caravan staan? In de powermode maakt de aandrijving van het volledige koppel gebruik. Zodra het groen wordt rijdt de combi weg met de versnelling van een metrotreinstel. Voordat de diesel bij het zebrapad is, is de combi al over het kruispunt heen. De snelheid is dan zo’n 30 km uur, en dan laat ik het gas los. Je bent immers met 4,5 T onderweg en dat vraagt vooral om beheersing. Maar de Diesel heeft dan al ‘verloren’ en het levert prachtige verbaasde gezichten op van bestuurders die niet begrijpen wat ze overkomen is
Verbruik
Het verbruik komt op zo’n 12,9 l/100km en dat is simpel erg netjes.
Verbeteringen
Is er dan alleen maar gejuich? Nou nee, er zijn nog wel wat dingen die beter kunnen.
Met stip bij mij op één het navigatiesysteem. Laat ik daar duidelijk over zijn, gewoon de groep die daarvoor verantwoordelijk is op strafexpeditie naar Jokkmokk sturen of zo, en gewoon opnieuw beginnen. Dat de grafiek wat mager is en zo, ach dat is klein werk. Maar het ding heeft rare route-kuren. Dat valt me thuis al op – waar je goed de weg kent – maar op vakantie is het ergerlijk.
In een Franse stad me een woonwijk insturen bijvoorbeeld, met straatjes waar een XC90 zonder caravan niet eens door kan. Gelukkig had ik die op tijd door. Maar tijdens een route naar een camping niet: kun je met je combinatie achteruitsteken een drukke weg op. Of ons dwars door Valence willen sturen, terwijl buitenom echt veel beter gaat. Ik kan nog wel doorgaan. De oplossing nú is simpel: mijn vrouw controleert met Google maps…
Leuk blijft wel de uitspraak “uw nadert uw tolpost”. Geen idee dat ik die had
Een ander punt is de range en de aanduiding daarvan. De T8 heeft een kleine tank van 50 l, maar als ‘ie leeg is, gaat er zo’n 45 liter in. Het gevolg is dat je na een dikke 300 km weer aan de beurt bent. Dat is soms plannen, omdat je bijvoorbeeld in de Ardenne niet altijd een pomp vindt.
Wat vervelender is dat je niet op de range kunt vertrouwen. Je rijdt langst een pomp, de range is 70, en de volgende pomp komt na 40 km. Niets aan de hand dus. Totdat je een paar hellingen tegenkomt, dan staat de range in no-time op de 40, of lager. Geen prettig gevoel en gelukkig steeds goed gegaan ...
Hoewel de automaat goed rekening houdt met de aanhangerlast, doet de adaptieve cruise control dat soms niet. Nu is dat ding altijd al wat ruw met accelereren, maar nu helemaal. De instelling is bijvoorbeeld 100, maar je kunt maar even 75 of zo door een langzame vrachtauto. Zodra het zicht dan weer vrij is, schakelt cruise control alle stappen terug en begin volgas richting de 100 te accelereren. Het lijkt het meest op een jonge hond die uitgelaten wordt. Waarom toch?
Afsluiting
Bij elkaar dik en dik tevreden. Nu krijgt de auto een weekje vakantie, want ik heb ‘m even niet nodig. Maar in oktober mag ‘ie weer met de combi los richting de Moezel!
