Morgen is ondertussen alweer eergisteren. Donderdagavond hebben mijn betere helft en ik de XC70 opgehaald bij Broekhuis in Emmen. Dus wij komen daar aan en ik zie de auto niet buiten staan. Hmm, da’s vreemd, dacht ik nog, want we hebben vandaag nog even contact gehad. Misschien staat hij nog in de werkplaats? Blijkt dat men de auto in de showroom heeft gezet, onder een doek. Dat is mij nog nooit gebeurd toen ik nog lease reed. Bij de laatste leaseauto die ik had, kwam een student de nieuwe auto thuis afleveren (hier zijn de sleutels en de papieren, graag handtekening voor ontvangst en doei-doei) en begon ik met meer dan 250km op de teller.
Maar niet in dit geval. We moesten eerst even wachten voor een ander stel dat een 240GL uit 1986 van 1e eigenaar bij Broekhuis had gekocht en ophaalde. Er is met ons uitgebreid de tijd genomen om alle wensen en afspraken door te nemen. We mogen zelf het doek van de auto halen. Een bijzondere ervaring. De auto is nieuw geleverd door de vestiging Emmen, daar altijd in onderhoud geweest en weer ingeruild door de eerste eigenaar. Geen lease en een zgn. clean sheet want op mijn verzoek krijg ik een stapeltje geanonimiseerde facturen mee, zodat ik kan zien wat er allemaal is gebeurd in het verleden. Ik vind het prettig om de hele historie bij een auto te hebben en het is sympathiek dat de verkoper hier in mee wil gaan. Het mooiste is wel dat het kenteken begint met mijn initialen gevolgd door -123-G. Of te wel: een, twee, drie GO! Ik had later app-contact met een kameraad in de USA en die vroeg zich af of het een gepersonaliseerd kenteken was
.
De auto is nagekeken door de beste monteur van Broekhuis Emmen en heeft een grote 60.000 km beurt gehad. Ingepland waren 8 uren maar het zijn er 12 geworden. Naast de gewone olie en alle filters, is de bakolie vervangen, de lekkende carterventilatieslang vernieuwd, alle sloten en deurvangers gevet, de zomerbanden zijn op de originele 18” Pan wielen gezet, de winterbanden zijn op de “Sjonnie-velgen” gezet (en liggen in de kofferbak), een riempje in de kofferbak is vervangen, de wagen is uitgelijnd (was echt nodig), de roestpuntjes boven het voorraam zijn keurig ingelakt, de airco heeft een verfrissingsbeurt ondergaan en ten slotte zijn de matten vernieuwd. Dat wil zeggen, ik krijg een doos met daarin een originele nieuwe Volvo mattenset. De dikke uitvoering, die in de Inscription wordt gebruikt. Omdat ze inschatten dat ik toch de oude toch wel had willen houden, mag ik de nieuwe er zelf inleggen op het moment dat het mij past. Ken uw klant, 100 punten! Het schaalmodel van de XC70 houd ik te goed, de bestelling staat in back-order. De wagen is technisch tip-top gemaakt. Dan wordt het tijd voor de laatste paperassen en gaat de pinpas door de gleuf.
Ik mag zelf de auto de showroom uitrijden en we krijgen nog instructies. Daarna richting huis. Het rijden in een XC70 is wennen. Wat een lekkere reiswagen is dit, naast mij zit iemand met een stille glimlach. En als ik gas geef met invoegen op de snelweg dan verdwijnen de koplampen van de achterligger niet in een mistige waas zoals bij de 190D. Vind ik trouwens wel altijd leuk om te doen, een geniet momentje als overtuigd dieselrijder zeg maar
. Wie zegt dat moderne diesels vuil zijn, is niet goed snik.
Gisternacht sliep ik heel goed maar deze nacht met de nieuwe auto op de dam slaap ik een stuk lichter. Om kwart over vijf ben ik al klaar wakker en om kwart voor zes sta ik maar op, loop naar beneden en doe de gordijnen open. Ja, de XC70 staat er toch echt. Douchen, ontbijten en dan naar het werk. Onderweg zie ik het brandstofverbruik op een gegeven ogenblik oplopen naar naar 10 liter/100km. Ik wist dat die 5 cilinders konden zuipen maar ik wrijf nu mijn ogen uit. Dit duurt zo’n 5 minuten, daarna zakt het verbruik naar 5,8 liter. Ach, de auto was dus aan het regeneren. Voor mij de eerste keer.
Een collega vertelde mij dat hij niet kon slapen na de aanschaf van een nieuwe auto en toen om half drie ’s nachts een uur in zijn nieuwe aanwinst is gaan rijden. Er is altijd baas boven baas
.
Ik zal de komende tijd echt moeten wennen voordat de auto mij past als een jas. Ikzelf ben een Mercedesrijder in hart en nieren en dit is echt anders. Dat begint al met de bediening in de cockpit. Een Volvo is geen allemansvriend zoals een Volkswagen maar mijn beeld is, eenmaal gewend wil je niks anders meer.
We zullen het zien, later meer ervaringen.
