Het verhaal van de makelaar
Geplaatst: 25.10.2024 - 17:18
Bron: AD - Maartje Huijben 25-10-24
Het huis is zo goed als leeg, maar volgens de broer van de overleden bewoner is er nog wel een klein dingetje voor het verkocht kan worden. Het huis is bezaaid met auto-onderdelen van een klassieker, maar makelaar Robert van Oossanen schrikt pas echt als hij de kleine achtertuin met daarin een groot gevaarte ziet.
De broer van de overleden man belt me op. Veel contact hadden de broers niet, maar hij is de enige erfgenaam en dus belast met de verkoop van het huis. De overleden man van begin 50 had verder geen partner of kinderen. Hij was een beetje een zonderling, vertrouwt zijn broer me toe. Hield van oude auto's.
We spreken af dat de broer het huis zoveel als mogelijk opruimt, zodat het toonbaar is voor de verkoop. Enige tijd later tref ik hem bij de woning. Het is een klassieke tussenwoning, zoals je die wel meer in Nederland ziet. Een eenvoudig huis, niet heel groot, met een klein achtertuintje. Boven enkele slaapkamers en nog een zolder.
De broer verwelkomt me en vertrouwt me bij binnenkomst meteen fluisterend toe: ,,Er is nog wel een klein dingetje.’’
Nieuwsgierig betreed ik de woonkamer. De boel is redelijk aan kant, maar direct valt me op dat er auto-onderdelen in de woonkamer liggen. Remschijven om precies te zijn. Vreemd, dat zie je niet iedere dag. We vervolgen onze weg door het huis en in iedere kamer liggen wel onderdelen van een auto. In de slaapkamer zie ik bumpers, op zolder autodeuren en ook de stoelen, motor en andere autoaccessoires kom ik tegen.
Tot slot bekijken we samen de kleine achtertuin. En daar staat de grote liefde van de overleden man: het chassis van een Volvo PV544 uit 1963. Wat blijkt? De man heeft de afgelopen acht jaar al zijn vrije tijd gestopt in het restaureren van de oldtimer. Het chassis staat inmiddels deels opgebouwd onder een overkapping. Er moet nog een hoop gebeuren voordat het voertuig weer kan rijden.
En dat is precies het dingetje waar de broer op doelt: de auto kan met geen mogelijkheid uit de kleine achtertuin. Het poortje is daarvoor veel te smal en een bredere doorgang maken is niet mogelijk. De enige optie zou zijn om het gevaarte met een grote hijskraan over het huis heen te tillen.
De broer weet niet zo goed wat hij er mee aan moet. Zelf heeft hij absoluut geen interesse in de oldtimer. Aangezien de oldtimerwereld veel liefhebbers telt, adviseer ik de broer om een koper voor de Volvo te zoeken. Die vindt hij. De man moet maar liefst een paar keer met een aanhanger op en neer rijden om alle losse onderdelen uit het huis te halen. Tot slot wordt de overkapping waar het voertuig onder staat afgebroken en regelt de koper een kraan die het gevaarte over het huis tilt en op een aanhanger plaatst.
Als een vogel vliegt de oldtimer naar zijn nieuwe eigenaar. Hij blij en ook de erfgenaam blij. Nu kan het huis eindelijk in de verkoop.
Het huis is zo goed als leeg, maar volgens de broer van de overleden bewoner is er nog wel een klein dingetje voor het verkocht kan worden. Het huis is bezaaid met auto-onderdelen van een klassieker, maar makelaar Robert van Oossanen schrikt pas echt als hij de kleine achtertuin met daarin een groot gevaarte ziet.
De broer van de overleden man belt me op. Veel contact hadden de broers niet, maar hij is de enige erfgenaam en dus belast met de verkoop van het huis. De overleden man van begin 50 had verder geen partner of kinderen. Hij was een beetje een zonderling, vertrouwt zijn broer me toe. Hield van oude auto's.
We spreken af dat de broer het huis zoveel als mogelijk opruimt, zodat het toonbaar is voor de verkoop. Enige tijd later tref ik hem bij de woning. Het is een klassieke tussenwoning, zoals je die wel meer in Nederland ziet. Een eenvoudig huis, niet heel groot, met een klein achtertuintje. Boven enkele slaapkamers en nog een zolder.
De broer verwelkomt me en vertrouwt me bij binnenkomst meteen fluisterend toe: ,,Er is nog wel een klein dingetje.’’
Nieuwsgierig betreed ik de woonkamer. De boel is redelijk aan kant, maar direct valt me op dat er auto-onderdelen in de woonkamer liggen. Remschijven om precies te zijn. Vreemd, dat zie je niet iedere dag. We vervolgen onze weg door het huis en in iedere kamer liggen wel onderdelen van een auto. In de slaapkamer zie ik bumpers, op zolder autodeuren en ook de stoelen, motor en andere autoaccessoires kom ik tegen.
Tot slot bekijken we samen de kleine achtertuin. En daar staat de grote liefde van de overleden man: het chassis van een Volvo PV544 uit 1963. Wat blijkt? De man heeft de afgelopen acht jaar al zijn vrije tijd gestopt in het restaureren van de oldtimer. Het chassis staat inmiddels deels opgebouwd onder een overkapping. Er moet nog een hoop gebeuren voordat het voertuig weer kan rijden.
En dat is precies het dingetje waar de broer op doelt: de auto kan met geen mogelijkheid uit de kleine achtertuin. Het poortje is daarvoor veel te smal en een bredere doorgang maken is niet mogelijk. De enige optie zou zijn om het gevaarte met een grote hijskraan over het huis heen te tillen.
De broer weet niet zo goed wat hij er mee aan moet. Zelf heeft hij absoluut geen interesse in de oldtimer. Aangezien de oldtimerwereld veel liefhebbers telt, adviseer ik de broer om een koper voor de Volvo te zoeken. Die vindt hij. De man moet maar liefst een paar keer met een aanhanger op en neer rijden om alle losse onderdelen uit het huis te halen. Tot slot wordt de overkapping waar het voertuig onder staat afgebroken en regelt de koper een kraan die het gevaarte over het huis tilt en op een aanhanger plaatst.
Als een vogel vliegt de oldtimer naar zijn nieuwe eigenaar. Hij blij en ook de erfgenaam blij. Nu kan het huis eindelijk in de verkoop.
