Dat mijn oudje eruit moest valt te betwisten, maar na 3000Euro eraan verspijkerd te hebben met nog een lijst van zaken die moesten gebeuren heb ik er maar een streep ondergezet.
Het was een makkelijke overstap, wat een verschil, wat een rust en een genot om te rijden. En nog veiliger.
Maar er knaagt soms wat. Dat oudje was mijn eerste Volvo. Veel zelf aan gedaan, altijd poetsen en veel veilige en plezierige kilometers mee gemaakt. Ik vond 'm prachtig met die mooie donker bruine lederen bekleding en dat lichte interieur en dashboard. Dat zachte schuim materiaal. Ik was altijd zo trots als een pauw en voelde me de koning te rijk.
En nu knaagt het af en toe, het is allemaal we top, maar dat vorige model, dat robuuste karakter en misschien ook iets minder verfijnd, allemaal wat groffer.
Hebben jullie dat nu ook wel eens? Het is alsof je aan een vervlogen liefde denkt, iets van lang geleden.
Of ben ik gewoon verwend en een oude zeur. Heb ik eindelijk zo'n prachtige auto kunnen kopen, zit ik te peinzen.
) dan is ie het toonbeeld van verfijning en moderne luxe 
