Vier wielen, een vorstelijke zit en alle comfort. Nederland lijkt te klein voor de executive suv, maar wij nemen de Volvo XC90 toch de maat.
Wie zo anoniem mogelijk wil opgaan in het asfalt moet de Volvo XC90 laten staan. Volvo staat bekend om zijn Scandinavisch ingetogen design, deze sport utility vehicle is duidelijk geënt op Amerikaanse suv’s. De plompe neus met strenge koplampen, de forse wielen waar de wagen hoog bovenuit torent en de brede schouders; deze jongen is bijzonder aanwezig.
In zo’n geval is Nederland al gauw te klein. Het formaat van volwassen suv’s en de daarmee samenhangende gevolgen voor emissie en veiligheid hebben de luxe terreinwagen tot een omstreden voertuig gemaakt. De verkopen van modellen als de Volkswagen Touareg, Porsche Cayenne en BMW X5 zijn mede daardoor na een paar topjaren ingezakt – al houdt goedkoop Koreaans spul de klasse nog overeind. Toch zou een ruimdenkende executive best goed af zijn met een van de top-suv’s. Natuurlijk is een Prius zuiniger en een Mondeo anoniemer. Maar de executive sedans van Audi, Mercedes of BMW’s – en dat zijn wél relevante alternatieven – lusten ook een slok en steken net zo goed af tegen modaal blik.
Wat Volvo betreft, kan het geen toeval zijn dat juist de XC90 tamelijk ongevoelig bleek voor de suv-discussie. De Zweed verdrong bij zijn komst in 2003 de BMW X5 al snel van zijn eerste plaats en is nog steeds de populairste in zijn segment. Vorig jaar werden er 1.500 op kenteken gezet, tweemaal zoveel als de X5. Dat moet te danken zijn aan de uitstraling van het merk. Beschaafd, verantwoord en veilig, zelfs op het partijcongres van GroenLinks mag je best je Volvo-sleutels op de bar gooien.
Volvo zit zelfs zó geramd, dat het bij de verplichte tussentijdse opfrisronde nauwelijks iets aan het model wijzigde. Bumpers en spatbordlijsten zijn voortaan meegespoten, de spiegels kregen richtingaanwijzers en het interieur andere kleurtjes. De komst van een V6 en meer pk’s voor de diesel, goed voor de meeste verkopen, waren belangrijker nieuws. En een excuus om eens met de leider van de suv-klasse op pad te gaan, uitgevoerd als D5 Summum van 72.500 euro.
Na de klim op de bok zit je als een keizer. Rechtop, met onovertroffen uitzicht en voldoende leer en isolatie om het comfort compleet te maken. Maar hoezeer de makers ook hun best doen de wegligging af te stemmen op asfalt, ook de XC90 kan niet verhullen dat hij een hoogpotige, 2 ton zware beul is. De koets reageert op elke stuurbeweging, de vijfcilinder diesel laat horen en voelen dat hij zich moet uitsloven zodra je dat van hem vraagt. Ook bij geringe bewegingen van de gasvoet schakelt de automaat terug om de motor naar het rode toerengebied te jagen.
Zelfs met 185 pk en 400 Nm aan boord blijft er nog wat te wensen over: een zescilinder diesel. Niet leverbaar, net als luchtvering. Nou ja, je moet een suv ook niet opjagen als een middenklassertje. De XC90 is bedoeld om statig en bedaard ietsjes boven het grauw te zeilen. Om met de cruisecontrol op een vlotte kruissnelheid te ervaren dat treuzelaars sneller aan de kant gaan. Want hier komt wat aan. Dat is het suv-gevoel, love it or leave it.
7 ZITJES IS DE NORM
Thuis was de XC90 ontegenzeggelijk de best te slijten suv van het hele stel: 'Schat, het is een Volvo . En hij heeft zeven zitplaatsen, dus kan jouw Voyager de deur uit.' Die derde zitrij als selling point is door concurrenten snel nagedaan. De nieuwe BMW X5 krijgt straks drie zitrijen, de 7-zits Audi Q7 valt niet aan te slepen en de Mercedes R heeft in het lang ook plek voor zeven. Riant zit het niet, maar voor korte uitstapjes kunnen zelfs volwassenen het achterin best uithouden. En het scheelt al gauw een Bob. Bij de Volvo XC90 staat voor de derde bank overigens een minderprijs in de lijst: voor 1.000 euro korting monteert Volvo hem niet.
Bron:
