Het was een mooie winter. Ik heb genoten van de – weliswaar spaarzame – dagen dat Nederland massaal op het ijs stond, en persoonlijk heb ik ook weer een gezonde hoeveelheid sneeuw voorbij zien komen. Dat vind ik heerlijk, winter zonder sneeuw is geen winter, maar eerlijk gezegd ben ik er nu wel klaar mee.
Dat komt niet alleen door het grauwe weer van vandaag. Ik kijk nu naar buiten en zie dat de ‘skyline’ van Amstelveen, die we vanaf de redactie op een heldere dag net kunnen zien, is opgeslokt door een sluier aan verstommende laaghangende bewolking. Kwakkelmaand februari, het dieptepunt van het jaar wat mij betreft. Weg met die grijsheid; ik ben klaar voor de krokussen, heb zin om eindeloos met m’n twee boxers te lopen in een groen park terwijl vogels hun enthousiaste voorjaarsklanken de lucht in slingeren. Maar bovenal; ik kan niet wáchten om mijn klassieker weer uit z’n winterslaap te trekken.
Voordat de winter zijn intrede deed vorig jaar, hebben we ‘opa’ (zoals bijna iedereen om me heen de Amazon Combi tegenwoordig noemt) in de winterstalling gezet. Keurig droog in een verwarmde garage, even een paar maanden slapen om de ontberingen van de Hollandse winter te ontlopen. Als ik zie hoe de enthousiastelingen van mijn gemeente nog steeds ladingen pekel op de wegen strooien, ben ik maar wat blij dat opa binnen staat. Met z’n éénenveertig jaar en licht krokante wielkast moet-ie helemaal niet worden blootgesteld aan die troep. Je oma van 83 laat je toch ook niet overnachten in een bushokje?
Het moet er maar eens van komen. Weg die wolken, weg die pekel, dan kan ik weer heerlijk als een oude vent van m’n ‘oude hok’ genieten. Ik zie een ritje Ardennen al helemaal voor me. Zijn er meer klassiekereigenaren met last van zo’n winterdip, of blijven jullie gewoon door weer en wind doorkarren?
Tekst: Ronald Tamelink
bron: Autoweek
