Ik ben nieuw hier, aangezien ik geen XC90 heb hoor ik hier zelfs niet helemaal thuis.
Maar wat niet is dat kan nog komen, wie weet
De laatse 13 jaar rijd ik met dezelfde XC70 en die bevalt me eigenlijk nog best ( een T5 met 78.000Km!)
Maar ja, de dingen evolueren nu eenmaal en dus heb ik een voorzichtig kijkje genomen in de nieuwe XC90.
En daar iets iets mee waar ik graag meer over zou weten.
De stuurinrichting van mijn XC70 bevalt me bijzonder goed, de combinatie van de bekrachtiging en de
geometrie van het chassis zorgen er voor dat er maar weinig stuurcorrecties moeten uitgevoerd worden
om de wagen op z'n plek te houden. Ik zou haast durven stellen dat de wagen zelfspoorzoekend is.
De correcties die nodig zijn worden moeiteloos gedaan, ook na een hele lange rit is er geen spoor van
vermoeidheid. Bijde wagen van mijn echtgenote, een Japanse Mercedes, ligt dat helemaal anders.
De stuurinrichting is elektrisch ondersteund en doet pas wat wanneer ze merkt dat er aan het stuur gedraaid
wordt. Het gevolg is dat de ondersteuning eigenlijk altijd te laat komt. Niet veel, maar het doet zich wel
gevoelen bij lange ritten en wanneer men een hoek om wil dan heeft men de neiging om te hard aan het
stuur te draaien omdat het eerste gevoel doet veronderstellen dat er te weinig gebeurt om het gewenste
spoor te bereiken. De auto heeft ook veel minuscule correcties nodig zodat na enkele honderde kilometers
de vermoeidheid toeslaat.
Nu blijkt dat de nieuwe XC90 ook een elekrisch ondersteunde stuurinrichting heeft en bovendien vond ik
het stuur bijzonder klein (ze lijken steeds kleiner te worden en tegelijk meer functie te bevatten).
De vraag die ik heb is hoe die nieuwe XC90 stuurt, zoals mijn XC70, of eerder zoals (god verbiede
) de Toyota van mijn echtgenote.
Ik ben geen snelbeslisser, er komen vast nog wel dingen te voorschijn waar ik vragen over zal hebben.
Ondertussen alvast dank aan iedereen die stuur-ervaringen wil delen
Willy
